Francesco Totti, Romalı, bütün kariyeri AS Roma'da geçti: 23 yıl ve devam ediyor. Futbol kariyerine AS Roma forması giyerken son vermeyi umuyor.
Boya spreyleriyle
kuşanmış vandallar en son Kolezyum’dan çok da uzak olmayan bir çıkmaz sokağa,
Via della Madonna Monti’ye ayak basalı altı ay kadar oldu. Sokağın artık bıkmış
sakinlerine göre vandallar Roma’nın bu köşesine sık sık geliyorlar.
Sokaktakiler duvarlarının sloganlarla kirletilmesinden bıkmış durumdalar fakat artık
boyun eğmişler.
Sokağın sonundaki
sokak resmi esas problem yaratan şey. Bazıları onu düzeltmeye geliyor sonra
diğerleri geri gelip tekrar tahrif ediyor. Her seferinde gruplar resmin
etrafına birkaç kışkırtıcı, alay edici mesajlar ekliyorlar. Bu böyle böyle
devam edip sürüyor, görünüşe göre Ebedi Şehrin ortasında ebedi bir savaş var.
Resmin görüntüsü
bozulduğunda dahi, İtalyan futboluyla şöylesine bir ilgisi olan bir insan bile
o resmin kimi temsil ettiğini anlayabilir. O silüet; bir kol göğe doğru kalkmış,
bantlanmış bir bilek ve konik göğüs şekli, o kadar tanıdık ki en güçlü sprey
boyasından bile sızmayı başarıyor.
Francesco Totti
spreyle ya da fırçayla silinemez. A.S. Roma’nın ebedi kaptanı şehrin duvarlarında
kalıcı olamasa da şehrin dokusuna işlemiş durumda. Şehrin ruhuna kaynamış.
Totti, doğma
büyüme ve dibine kadar Romalı, hiçbir zaman Roma’nın onun için ne kadar önemli
olduğunu gizlemedi.
“O benim ailem,
arkadaşlarım ve sevdiğim insanlar,” dedi birkaç yıl önce neden Roma’da kaldığı
sorulduğunda. “Deniz, dağlar ve anıtlar.”
Önüne az da
fırsat çıkmadı: A.C. Milan ve Real Madrid, birçok kulüpten yalnız iki tanesi.
23 yıl önce, çocukken desteklediği takımın sarı kırmızı formasını, nur topu
gibi bir gençken giydiği ilk günden beri tatlı sözlerle kandırmak için çok
uğraştılar.
Ayrılmaya gönlü
razı olmadı.
“Kariyerim
boyunca tek bir forma giydiğim için şanslıyım,” dedi 40 yaşındaki Totti, yakın
tarihli bir röportajda. “Benim hayatımdaki temel şeylerden bir tanesi. Yalnız tek bir forma giyip, aynı takımın
taraftarı ve oyuncusu olan şanslı azınlıktan biri olmak her zaman istediğim bir
şeydi.”
Görünüşe göre
sonsuza dek süren şafağı boyunca -Via della Madonna dei Monti’deki mücadeleden
görüldüğü üzere, Roma’nın iki kulübü Roma ve Lazio arasındaki hassas ilişkiye
rağmen- şehir onun bu sadakatini ödüllendirmek, ilgisine karşılık vermek için
elinden geleni yaptı.
Birkaç yıl önce,
Lucamaleonte adındaki sokak sanatçısı, sakin San Giovanni mahallesine bir duvar
resmi yapması için resmi kararla görevlendirildi. Totti burada, Via
Vetulonia’daki bir dairede büyüdü. Birkaç sokak ötede Via Pascoli’deki okula
gitti.
En iyi öğrenci
değildi – bir öğretmeni “O tek bir şey için iyiydi o da futboldu.” dedi –
ayrıca partizan çizgilerle ayrılmış bir şehirde, öğrencileri okula çekmek içi
Roma’ya kayıtsız şartsız bağlı bir idol olarak kendisi ideal örnek değil.
Resmi
görevlilerin her şeye rağmen duvar resmi konusunda ısrarcı olması Totti’nin ne
anlam ifade ettiğinin göstergesi; bu çalışma Roma’nın modern tarihindeki ikonları
tasvir etmek için başlatılan serinin bir parçasıydı. Resim hala orada, bütün
duvarı kaplayacak şekilde, üç kat yüksekliğinde, Lazio taraftarlarının
istenmeyen ilgisinden dolayı zarar görmemiş halde duruyor. Totti sadece Roma
takımına değil Roma şehrine de ait. Karşılık olarak da şehrin bir yerinde her
zaman ona ait olacak bir köşe var.
Birçok insanın
onun kariyerinin sona geldiğini düşünmesinden sonra daha uzun süre devam
etmesinin sebebi işte bu ilişki. Totti, Roma için ilk maçına 1993 yılında 16
yaşındayken çıktı. Yaklaşık 800 kez Roma için oynadı ve 306 gol attı. Düzenli
olarak, kendisi Serie A’da oynamaya başladığında daha doğmamış olan takım
arkadaşlarıyla oynuyor.
Totti’nin
neslindeki birçok isim, o jenerasyonun temel sütunları, yoldan ayrıldı. Totti;
Alessandro Del Piero’nun, Alessandro Nesta’nın ve Christian Vieri’nin olduğu
İtalya’nın ve Ronaldo’nun Zinedine Zidane’ın ve Gabriel Batistuta’nın olduğu
Serie A’nın bir parçasıydı. Birkaç akranı – Gianluigi Buffon ve Andrea Pirlo –
hala etraftalar ancak onlar fiziksel olarak daha az çaba isteyen ya da mental
olarak daha az yoran pozisyonlarda oynuyorlar. Sadece Totti var.
Onun devam
etmesini sağlayan şey sorulduğunda “Roma’ya ve futbola karşı olan aşk,” diye
yanıtladı. “Bu ikisiyle evlendim. Futbol benim için bir oyundan ötesi, bir
tutku. O her şey! Ancak her şeyden öte Roma’ya olan aşkım. Her zaman Romalı
oldum. Hiçbir zaman başka bir şey olmadı.”
“Hala oynamaya
devam ediyorum çünkü hala keyif alıyorum. Hala o tutkuya sahibim. Antrenmana gelmek,
meslektaşlarımla ve oyuncuların geri kalanıyla olmak istiyorum. Bu beni mutlu
etmeye devam ettiği sürece de oynayacağım.”
Bu sürenin ne
kadar olacağı ise neredeyse her an spekülasyon konusu oluyor. Kendisi futbol
sonrası yaşam hakkında “düşünmediği” konusunda kararlı. 40 yaşında hissettiğini
itiraf ediyor “numerik olarak, psikolojik olarak ama fizyolojik olarak değil,”
ancak hala “antrenmandaki ufak değişikliklerden” bahsediyor, “her zaman
gelişebileceğine” dair inancı var. Karşılıksız kalan bir ihtirasından hala
vazgeçmiş değil: Roma’yı Avrupa şampiyonu yapmak.
“Asla asla deme,”
diyor kendisi.
Yine de herkes
biliyor ki bir noktada, er ya da geç, perde kapanacak. Giorgio Lucarelli, Via
Vetulonia’da Totti’nin çocukluk evinden birkaç kapı ötedeki Roma 1927
pizzacısını işletiyor. Restoran Lucarelli’nin desteklediği takımın adeta
türbesi: Roma formaları, Roma atkıları, Roma’nın en iyi takımlarının
fotoğrafları. Totti, arada sırada gelen bir ziyaretçi olarak, gözle görülür
şekilde herkesten fazla yer alıyor.
Lucarelli “O
Roma’nın gelmiş geçmiş en iyisi.” dedi. “Bence 50 yaşına kadar oynamasında bir
sakınca yok. Roma’yı onsuz hayal etmek imkansız ama biliyorum ki bir gün
bununla yüzleşmek zorunda kalacağız.”
Totti için de hiç
kolay olmayacak. Daha önce değişimden hoşlanmadığını, ailesinin evinden ancak
eşi Ilary ile evlendiğinde taşınan bir adam olduğunu söylemişti.
“Emekli olduğum
zaman takımla yaptığımız yolculukları özleyeceğim, takım arkadaşlarımla yaptığımız
şakaları, alışkanlıkları: onlarla kahvaltı yapmak, oyun oynamak, bütün o ufak
şeyler.” dedi. “Futbol sonrası hayat hakkında düşünmüyorum ama biliyorum ki
başka bir hayat başka bir dünya olacak.”
Futbol için de
bir çağın sonu olacak. Totti bile kendisini başka bir çağın ekosu olarak
görüyor, estetisyenlerin atletlerden önce geldiği bir zamanın kalıntısı. Totti’nin
Roma’daki 23 yıllık kariyerinde gelip geçen oyunculardan onun gözüne en çok
çarpan ikisi Antonio Cassano ve Vincent Candela (Fransız defans) olmuş çünkü
onlar “teknisyenlermiş”.
“Önceden oyun
daha taktikseldi şimdi ise daha fiziksel” diyor Totti. “Önceki halini tercih
ederdim, daha teknik daha sakindi. Futbol benim için budur. Futbol teknik ve
ruhsaldır. Her şey kafadadır. Topun nerede olduğunu ve nereye gitmesini
istediğinizi anlamanız gerekir.”
Bu onun futboldan
en çok keyif aldığı yanı, bilincin içgüdüye üstünlük kurduğu anlar.
“Düşündüğüm
zamanları seviyorum, ne yapmam gerektiği hakkında, pozisyonumu değiştirip
değiştirmemem konusunda,” diyor. “Düşündüğüm zaman hata yapmak zor oluyor.”
Bu ayrıca
futbolun, kargaşaya olan açlığında gitgide kaybolmasından korktuğu yanı. Totti’nin
en değerli anılarından bazılarının tarih olarak biraz geride kalması yeterince
şey anlatıyor. Sampdoria’ya karşı attığı bir golünü en iyi golü olarak
belirtiyor, “sol ayakla attığım vole bütün karakteristiğimi yansıttı,” ve
Werder Bremen’a karşı verdiği topuk pasını ise en sevdiği asisti olarak “ben
daha çok gençken.”.
Takım arkadaşı
olarak çağırabilmeyi dilediği oyuncu Lionel Messi ya da Cristiano Ronaldo
değil. O isim Ronaldo, İtalyanların onu çağırdığı şekilde ise Il Fenomeno. Totti, Ronaldo’yu “tarih için bir futbolcu” olarak çağırıyor ki öyle, hem de birden fazla yönden.
Bir gün aynısı
Totti için de söylenecek. Hem de sadece stili yüzünden değil, hikayesi yüzünden
de: oynadığı futbol ve nerede oynadığı yüzünden. Steven Gerrard emekli oldu,
Ryan Giggs de öyle. Xavi Hernandez, Katar’da sona yaklaşıyor. Totti “tifosi-giocatori” dediği kavramın son
temsilcisi. Yani futbolcu olup memleketlerinin kahramanı haline gelen
taraftarlar.
“Genç takımlarda
benim yaptığımı, Daniele De Rossi’nin şu an yapıyor olduğunu yaparak burada
elinden geldiği kadar uzun kalacak birinin olduğunu düşünmek isterim.” diyor
Totti uzun süredir Roma’da takım arkadaşı olan isme atıf yaparak. “Ama modern
futbolda bu zor.”
Onun için de her
zaman kolay olmadı. “Daha fazla baskı, daha fazla sorumluluk var çünkü ben Romalıyım.”
Yine de o başka
türlü olsun istemezdi. Bu onun istediği tek şeydi.
“Sadece bu
formayı giymek,” dedi “Sadece bu.”
Forması ve şehri,
23 yıldız silinemez şekilde işaretlenmiş durumda, hiçbir zaman da silinemeyecek
bir miras.
Bu çeviri artemiofranchi.org dışında kaynak
gösterilse dahi izinsiz yayınlanamaz.
-
Bu yazı, Montem spor ekipmanları sponsorluğunda yazılmıştır. En iyi trekking, hiking ve diğer doğa yürüyüşü batonları için Montem'i ziyaret edin: https://montemlife.com/ trekking-poles-hiking-sticks/
-
Bu yazı, Montem spor ekipmanları sponsorluğunda yazılmıştır. En iyi trekking, hiking ve diğer doğa yürüyüşü batonları için Montem'i ziyaret edin: https://montemlife.com/
1 yorum:
Böyle güzel bir makaleyi çevirip Türk yazınına kazandırdığınız için teşekkür ederim.
Özellikle son alıntılar çok önemli. Totti'nin genç takımlarda da kendisinin yaptığı ve De Rossi'nin yapmakta olduğu bağlılığı, "one-club man" olmayı tekrar edecek birilerinin yetişmesini ümit ettiğini söylemesi... Bu söylemini ilk kez okuyorum. Acaba NYTimes bu röportajı bu yazıyla birlikte mi yaptı yoksa eskiden yapılmış bir röportajdan mı alıntılanmış? Siz bilgi sahibi misiniz?
Son olarak, umarım Florenzi Totti'nin bahsettiği üçüncü nesil bayrak adam olur. Ama dördüncü bir tekrarın oluşabilmesi için Florenzi'nin de Totti ve De Rossi kadar kaliteli bir oyuncuya evrilip yine de Roma'yı tercih etmesi gerekir.
Yorum Gönder